دندان های طبیعی به علل مختلفی از قبیل پوسیدگی های وسیع، بیماری های لثه و تحلیل استخوان و شکستگی در اثر تروما از دست می روند. به دنبال از دست رفتن دندان، استخوان ناحیه ریج فکی دچار تحلیل در عرض و ارتفاع می شود. روش های مختلفی جهت جایگزینی دندان از دست رفته وجود دارد که در این روش ها به منظور جایگزینی دندان ها از دندان های باقیمانده (پروتز ثابت) و یا از مخاط و ریج فکی (پروتز متحرک) کمک گرفته می شود. در روش های جایگزینی ثابت  نظیر بریج ها (کامپوزیتی یا ریختگی) به مقادیر متفاوتی نیاز به برداشت نسج دندانی وجود دارد و استفاده از پروتزهای متحرک به مرور زمان باعث تحلیل استخوان ریج فکی می شود. ایمپلنت دندانی جایگزینی دندان از دست رفته به صورت مستقل از دندان های اطراف را امکان پذیر ساخته است.

بهترین سن برای انجام ایمپلنت دندان، پس از سن 18 سالگی است. به دلیل این که معمولا در سن 18 سالگی استخوان بندی و صورت افراد، به اندازه کافی رشد می کند و شکل می گیرد. در صورتی که رشد بیمار کامل نشده باشد، به احتمال زیاد ایمپلنت دندان با مشکل مواجه خواهد شد. 

دندان­ها از جمله مهم‌ترین قسمت­های صورت انسان هستند که باعث زیبایی میشوند و همیشه به فکر سالم نگه داشتن و رفع ایرادات آن میباشند. با گذشت زمان و بروز پیری و کشیدن دندان­ها و عوامل دیگر ممکن است دندان‌ها از بین بروند. علاوه بر زیبایی و طرح لبخند، که بااین مشکل از بین میروند، در هنگام غذا خوردن نیز جویدن دچار مشکل شده و اثر منفی برجای میگذارد. چندین روش مختلف برای رفع این نقص وجود دارد که در چندین سال گذشته افراد زیادی از پروتز دندان متحرک یا دندان مصنوعی استفاده میکردند ولی امروزه مردم بیشتر دنبال یک راه دائمی و ثابت برای دندان­های از دست رفته خود هستند که میتوان به آنها ایمپلنت را معرفی کرد، که افراد با استفاده از این ایمپلنت­ها دیگر نگرانی برای از بین رفتن دندان­های خود ندارند و تا آخر عمر میتوانند با خیالی آسوده و بدون هیچ نگرانی از آنهااستفاده کنند. ایمپلنت­ها از جنس تیتانیوم هستند و در ریشه دندان­ها بطور کامل محکم و پیچ میشوند.

از لحاظ سنی باید گفت که ایمپلنت محدودیت سنی ندارد و هر شخصی که بتواند بهداشت دهان خود را رعایت کند، میتواند دندان‌های خود را ایمپلنت کند. هر شخصی که به سن رشد رسیده باشد میتواند ایمپلنت را انجام دهد برای مثال اگر کودکی در سن پایین و کودکی در پی حادثه‌ای دندان دائمی خود را ازدست دهد میتواند در سن 16 سالگی و بعد از آن دندان خود را ایمپلنت کند.

جراحی ایمپلنت دندان راهکاری برای جایگزین کردن ریشه دندان با پایه‌های فلزی پیچ مانند است و می تواند خلا دندان‌های آسیب دیده یا از دست رفته را پر کند. این دندان ها ظاهری کاملا شبیه به دندان های واقعی دارند. جراحی ایمپلنت دندان می تواند جایگزین مناسبی برای دندان مصنوعی یا بریج باشد که به خوبی متناسب نیست و در صورت عدم وجود ریشه طبیعی دندان اجازه ایجاد دندان مصنوعی یا جایگزینی دندان با پل (بریج) را نمی دهد.
نوع عمل جراحی ایمپلنت دندان به 2 مورد بستگی دارد: 1- نوع کاشت  2- وضعیت استخوان فک.

فرایند ایمپلنت دندان ممکن است فقط شامل یک روش نباشد. مهم ترین ویژگی مثبت ایمپلنت حمایت کامل از دندان‌های جدید است. این مراحل نیاز به بهبود استخوان در اطراف ایمپلنت دارد. به دلیل این که ترمیم شدن استخوان زمان لازم دارد، فرآیند آن ممکن است چندین ماه به طول انجامد.
برای کاشت دندان، نیاز به جراحی در استخوان فک است و به عنوان ریشه دندان‌های از دست رفته عمل می کند. به دلیل اینکه تیتانیوم در ایمپلنت با استخوان فک فیوز می‌گردد، ایمپلنت مانند روش پل یا دندان مصنوعی عمل نمی‌کند و مانع لغزش، ایجاد صدا یا آسیب استخوانی می شود. ایمپلنت مانند دندان های طبیعی از پل (بریج) معمولی پشتیبانی می کنند و نمی توانند خراب شوند.

مراحل انجام ایمپلنت

ایمپلنت کردن معمولا جزء عمل‌های سرپایی به حساب می‌آید که به صورت مرحله‌ای و با بهبود بین مرحله‌ها انجام میشود. مراحل انجام ایمپلنت به قرار زیر است:

• معاینه فرد، بررسی و تعیین نوع و تعداد ایمپلنت‌ها
• کشیدن و برداشتن دندان آسیب دیده در صورت نیاز
• پیوند و آماده‌سازی استخوان فک در صورت نیاز
• کاشت پایه ایمپلنت‌ها
• ترمیم و رشد ایمپلنت‌ها
• قالب گیری و انتخاب رنگ ایمپلنت‌ها و بعد از آن ارسال به لابراتور
• جایگذاری نهایی ایمپلنت

درد، تورم و خونریزی ناشی از جراحی، عوارض بیهوشی مانند تهوع، استفراغ و خواب آلودگی، عفونت به دلیل شکستگی و شل شدن استخوان، عدم پذیرش ایمپلنت، آسیب عصبی عضلات مجاور یا حفره سینوس و همچنین ایمپلنت ها ممکن است در نهایت یا بدون رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب فرسوده شوند.

علاوه بر موارد گفته شده، ایمپلنت های دندانی برای همه مناسب نیست. تعداد کمی از بیماران ممکن است به دلیل سلامت استخوان فک، واجد شرایط جایگزینی دندان باشند. ایمپلنت های دندانی معمولاً به استخوان های سالم و متراکم نیاز دارند. استخوان های محکم در جای خود پارامتری برای حمایت از ایمپلنت های دندانی هستند. کاشت دندان نیز بسیار پیچیده تر از سایر گزینه ها است. تکمیل آنها بیشتر طول می کشد، به تعهد بیشتری از بیمار نیاز دارند و بیمار را در معرض خطر بیشتری برای عفونت و بیماری قرار می دهند. گاهی اوقات ممکن است کاشت ایمپلنت نیاز به اعمال جراحی اضافی داشته باشد. اگر استخوان کافی برای قرار دادن ایمپلنت های دندانی وجود ندارد، ممکن است به روش های جراحی مانند لیفت سینوس یا تقویت استخوان نیاز داشته باشید که ممکن است هزینه عمل و زمان بهبود را افزایش دهد. اگر بیمار به دنبال نتایج فوری دندان های از دست رفته است، ایمپلنت دندان راه حل نیست. معایب اصلی ایمپلنت های دندانی این است که مدت زمان زیادی طول می کشد تا بهبود یابند.

روند برنامه ریزی برای کاشت دندان ممکن است شامل متخصصان مختلفی باشد؛ این تیم شامل متخصص فک و صورت (جراح فک و صورت)، دندانپزشک متخصص در درمان ساختارهایی مانند لثه و استخوان که از دندان پشتیبانی می کنند (پریودنتیست) و دندانپزشکی که دندان های مصنوعی را طراحی و جایگزین می کند (متخصص پروتزهای دندانی) می باشد.

از آن جا که برای ایمپلنت به یک یا چند عمل جراحی نیاز است، برای آماده سازی جهت انجام فرآیند باید یک ارزیابی دقیق انجام شود. این فرآیند شامل مراحل زیر است:

• آزمون جامع دندانپزشکی: ممکن است ازشما گرافی دندان و تصاویر سه بعدی تهیه شود و مدل هایی از دندان و فکتان ساخته شود.
• بررسی سابقه پزشکی خود: اگر بیماری خاصی دارید و یا داروی خاصی مصرف می‌کنید (داروی بدون نسخه یا مکمل) پزشک خود را در جریان بگذارید. اگر بیماری قلبی دارید و یا کاشت ارتوپدی خاصی انجام دادید احتمال دارد پزشک جهت جلوگیری از عفونت، آنتی بیوتیک تجویز کند.
• برنامه درمان متناسب با شرایط شما: در این طرح عواملی از جمله تعداد دندان های مورد نیاز جهت جایگزینی، وضعیت استخوان فک و دندان های باقیمانده شما در نظر گرفته شده است.

برای کنترل درد، گزینه های بیهوشی در حین جراحی شامل بی حسی موضعی، آرام بخشی یا بیهوشی عمومی در نظر گرفته می شود. با دندانپزشک خود مشورت کنید که کدام گزینه برای شما مناسب است. تیم مراقبت از دندان شما با توجه به نوع بیهوشی قبل و بعد از جراحی در مورد خوردن و آشامیدن به شما آموزش می دهند. اگر آرامبخشی یا بیهوشی عمومی دارید، برنامه ریزی کنید که کسی بعد از جراحی شما را تا منزل همراهی کند و از شما مراقبت کند تا شما بتوانید تا پایان روز استراحت کنید.

هزینه ایمپلنت بستگی به شرایط فرد از لحاظ دندان دارد که پس از ویزیت پزشک مشخص میشود. عوامل زیادی هستند که بر روی قیمت ایمپلنت تاثیر میگذارند مثل:

• انجام جراحی توسط پزشک عمومی یا متخصص
• نیازمند بودن به پیوند استخوان
• نیازمند بودن به سینوس لیفت
• برند ایمپلنت

لازم است بدانید در ایمپلنت به روش دیجیتال جراح تنها با ایجاد یک برش کوچک باعث میشود درد ناشی از آن پس از جراحی کمتر شود و زمان کمتری برای بهبودی کامل صرف شود.
برش ها به قدری کوچک هستند که حتی بدون احتیاج به بخیه قابل ترمیم هستند.
اما در روش جراحی سنتی علاوه بر ایجاد برش های عمیق مدت زیادی طول می کشد تا بیمار به بهبودی کامل برسد.
برای کسب اطلاعات بیشتر به صفحه ایمپلنت دیجیتال مراجعه کنید.

وقتی استخوان سازی کامل شد، ممکن است به جراحی اضافی برای قرار دادن شکل دهنده لثه – قطعه ای که در نهایت با اباتمنت جایگزین می شود – نیاز داشته باشید. این جراحی جزئی به طور معمول با بی حسی موضعی و در محیط سرپایی انجام می شود.

در بعضی موارد در هنگام کاشت ایمپلنت، شکل دهنده لثه به ایمپلنت دندان متصل می شود. این بدان معناست که شما به مرحله جراحی اضافی احتیاج نخواهید داشت. از آنجایی که این حفره از خط لثه می گذرد، با باز کردن دهان قابل مشاهده است و این تا زمانی است که دندانپزشک پروتز دندان را کامل نکند. بعضی از افراد این ظاهر را دوست ندارند و ترجیح می دهند پایه را در روشی جداگانه قرار دهند. پس از قرارگیری پایه، لثه های شما باید حدود دو هفته قبل از اتصال دندان مصنوعی بهبود یابند.

هنگامی که لثه های شما بهبود یافت ، اطلاعات بیشتری از دهان و دندان های باقی مانده بدست خواهد آمد. از این برداشت ها برای ساختن تاج دندان مصنوعی شما استفاده می شود. شما و متخصص دندانپزشکی خود می توانید دندان های مصنوعی را انتخاب کنید که قابل جابجایی، ثابت یا ترکیبی از هر دو باشد.

• قابل جابجایی: این نوع مشابه پروتز متحرک معمولی است.این مدل از دندان شامل دندان های سفید مصنوعی است که توسط لثه پلاستیکی صورتی احاطه شده است. در این نوع، دندان ها بر روی یک قاب فلزی متصل به تکیه گاه ایمپلنت نصب شده اند، به راحتی در جای خود قرار می گیرند و برای تعمیر یا تمیز کردن روزانه به راحتی برداشته می شود.
• پروتز ثابت:در این نوع، یک دندان مصنوعی به طور دائمی روی یک پایه ایمپلنت فردی پیچ یا سیمان می شود. نمی توانید دندان را برای تمیز کردن یا هنگام خواب بردارید. بیشتر اوقات، هر تاج به ایمپلنت دندان خود متصل می شود.

انجام ایمپلنت به صورت مرحله‌ای انجام میشود و 4 بازه زمانی برای کاشت ایمپلنت مناسب است که در مطالب بعدی به آنها اشاره میکنیم.
کاشت ایمپلنت فوری: اولین مرحله‌ای است که جراحان برای کاشت ایمپلنت انجام میدهند. برای کاشت ایمپلنت فوری حداکثر تا دوماه بعد از کشیدن دندان‌ها میتوان اقدام کرد.
کاشت ایمپلنت استاندارد: برای داشتن دندان‌های محکم و مستحکم از این روش استفاده میکنند که بین دو تا چهار ماه پس از کشیدن دندان انجام میشود.
کاشت ایمپلنت تاخیری: در این روش باید بیشتر از چهار ماه از کشیدن دندان گذشته باشد.
کاشت ایمپلنت با تاخیر زیاد: این روش زمانی استفاده میشود که بیش از یک سال از کشیدن دندان گذشته باشد. در این صورت باید بررسی‌هایی برروی میزان تراکم استخوان فک و لثه‌ها صورت گیرد که با استفاده از عکس‌برداری با اشعه ایکس قابل انجام است.

فرقی نمی‌کند که در یک مرحله یا در چند مرحله جراحی ایمپلنت دندان را انجام دهید، این احتمال همیشه وجود دارد که برخی از ناراحتی‌های معمول که مرتبط با هر نوع جراحی دندان است به سراغ شما بیاید. از جمله این مشکلات می توان به تورم لثه و صورت، کبودی پوست و لثه ها، درد در محل کاشت و خونریزی جزئی اشاره کرد.
بعد از جراحی ایمپلنت دندان ممکن است به داروهای ضد درد یا آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید. اگر تورم، ناراحتی یا هر مشکل دیگری در روزهای بعد از عمل بدتر شد، با جراح دهان خود تماس بگیرید.
بعد از هر مرحله از جراحی ممکن است لازم باشد که غذاهای نرم بخورید تا محل جراحی بهبود یابد. به طور معمول جراح شما از بخیه هایی استفاده می کند که خود به خود حل می شوند. اگر بخیه های شما از بین نرود، پزشک آن ها را برمی دارد.

یکی از عوامل مهم و اساسی عفونت ایمپلنت دندان، جمع شدن مواد غذایی مصرف شده به دور و اطراف پیچ‌های تنه فیکسچر ایمپلنت میباشد. سطح این فیکسچرهای ایمپلنت برای جذب استخوان بیشتر در کارخانه تولید ایمپلنت زبر و خلل و فرج‌دار میشوند. این سطوح زبر باید به صورت کامل داخل استخوان فک قرار گیرند. در صورتی که این سطوح زبر درتماس با محیط دهان باشند به شدت پلاک‌های میکروبی و غذا به آن می‌چسبند و به دلیل خلل و فرج دار بودن آنها قابلیت تمیز کردن را ندارند.
باکتری‌ها در این پلاک‌های میکروبی قند را مصرف میکنند و باعث تولید اسید میشوند. این اسید تولید شده، باعث تحلیل بیشتر استخوان و لثه از روی ایمپلنت میشود. به همین سبب سطح زبر بیشتری در دهان نمایان میشوند و پلاک میکروبی بیشتری به آنها می چسبد. این روند پیش‌رونده است و تا جایی که کل استخوان اطراف ایمپلنت تخریب شده، ایمپلنت شل شود و از محل خود خارج شود، ادامه پیدا میکند.
برخی عوامل وجود دارند که باعث عفونت دندان میشود مانند عوامل زیر که سبب عفونت ایمپلنت میگردند:

• باقی ماندن بخشی از سطح زبر ایمپلنت خارج از استخوان، در زمان جراحی و قرار دادن ایمپلنت در فک
• قرار دادن ایمپلنت در موقعیت و جای اشتباه توسط دندانپزشک ناکاربلد
• کافی نبودن لثه چسبنده کراتنیزه دور ایمپلنت
• کشش عضلانی یا فرنومی لثه از روی سطوح ایمپلنت
• براکسیسم یا دندان قروچه
• بلند بودن قسمتی از روکش ایمپلنت و تنظیم نبودن اکلوژن
• روکش شدن غیر صحیح و نامرغوب
• بی‌کیفیت بودن ایمپلنت دندان
• مشکلات سیستمیک و بعضی از بیماری‌ها
• کمبود ویتامین D و بالا بودن چربی خون
• مصرف برخی از داروهای خاص
• مسواک زدن غلط و یا عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
• مصرف بیش از حد مشروبات الکلی و سیگار و دخانیات
• شل شدن مداوم روکش یا اباتمنت ایمپلنت
• رعایت نکردن مراحل انجام ایمپلنت

علائم نشان‌دهنده عفونت ایمپلنت

• قرمزشدن لثه در اطراف ایمپلنت
• متورم شدن و بیماری لثه در اطراف دندان کاشته شده
• احساس درد و ناراحتی
• ترشحاتی که مزه‌دار هستند و طعم چرکی دارند
• بوی بد دهان
• نمایان بودن رزوه‌های پیچ در دهان
• شل شدن ایمپلنت

دیابت یکی از مهم‌ترین بیماری‌‎ها و مشکلات بهداشتی جهانی است که بطور چشم گیری در حال شیوع است. این بیماری که با افزایش غیر طبیعی غلظت گلوکز خون همراه است باعث میشود که عفونت‌ها و زخم‌ها دیرتر بهبود و ترمیم یابند. همین امر ممکن است بر روی روند انجام و کاشت ایمپلنت تاثیر بگذارد تا جایی که در دهه 1970 میلادی انجام ایمپلنت برای بیماران دیابتی ممنوع شد. با گذشت زمان و بررسی‌های ویژه روش‌های انجام ایمپلنت برای افراد دیابتی نیز بوجود آمد که امروزه در سطح گسترده‌ای برای این افراد نیز جراحی ایمپلنت انجام میشود.
عواملی که باعث احتمال نارسایی ایمپلنت در افراد دیابتی شود به شرح زیر است:

• زمان طولانی بهبود زخم در افراد دیابتی
• درگیری بیشتر عفونت‌ها مثل عفونت لثه در اطراف ایمپلنت
• تحت تاثیر قرار گرفتن روند استخوان سازی در اطراف پایه ایمپلنت
• خشکی دهان در افراد دیابتی که منجر به پوسیدگی ایمپلنت می.شود.

عوامل موثری که باعث ایمپلنت موفق در بیماران دیابتی میشود

اگرچه ایمپلنت کردن برای افراد دیابتی ممکن است با نارسانایی صورت گیرد اما به این معنا نیست که آنها نمیتوانند هرگز این درمان را انجام دهند، با رعایت چند نکته اساسی میتوانند شانس خود را در ایمپلنت دندان افزایش دهند. این عوامل به شرح زیر است:

• کنترل قند خون
• پیروی کردن از یک برنامه منظم و خاص بهداشتی
• درمان کردن بیماری لثه
• مراجعه منظم و مرتب به دندانپزشک

بهداشت دهان و دندان را بسیار عالی انجام دهید:

مثل دندان‌های طبیعی باید ایمپلنت، دندان مصنوعی و بافت لثه را تمیز نگه دارید. مسواک بین دندانی برای تمیز شدن گوشه‌ها و لبه‌های اطراف دندان، لثه  و ستون‌های فلزی طراحی شده که بین دندان‌ها می لغزد و به تمیزی آن کمک می‌کند.

به طور مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید:

جهت مطمئن شدن از سلامت و عملکرد صحیح ایمپلنت‌ها باید برای معاینات دندانپزشکی برنامه ریزی کنید و به توصیه‌های دنداپزشک توجه کنید.

از عادت های آسیب رسان خودداری کنید:

چیزهای سخت مانند یخ و آب نبات سخت را نجوید ، که می توانند تاج های شما را بشکنند. از مصرف دخانیات و کافئین های رنگ آمیزی کننده دندان خودداری کنید. اگر دندان قروچه دارید ودندان های خود را میسایید ، بدنبال درمان آن باشید.

اکثر ایمپلنت های دندانی موفقیت آمیز هستند. با این حال گاهی اوقات استخوان قادر به اتصال کافی با ایمپلنت فلزی نیست. به عنوان مثال، سیگار کشیدن ممکن است در نارسایی کاشت و عوارض موثر باشد. اگر استخوان نتواند به اندازه کافی جوش بخورد، ایمپلنت برداشته شده و استخوان تمیز می شود و می توانید طی حدود سه ماه دوباره این روش را امتحان کنید.

اکثر ایمپلنت های دندانی موفقیت آمیز هستند. با این حال گاهی اوقات استخوان قادر به اتصال کافی با ایمپلنت فلزی نیست. به عنوان مثال، سیگار کشیدن ممکن است در نارسایی کاشت و عوارض موثر باشد. اگر استخوان نتواند به اندازه کافی جوش بخورد، ایمپلنت برداشته شده و استخوان تمیز می شود و می توانید طی حدود سه ماه دوباره این روش را امتحان کنید.